خاوران، نبش قبر به همین سادگی، مثل آب خوردن!
فاطمه سرحدی زاده
از سال ۱۳۵۹ ـ ۱۳۶۰ که اعدام های بی وقفه جمهوری اسلامی شکل سیستماتیک به خود گرفتند برای تفکیک باخداها و بی خداها لازم دیدند گورستانی را به بی خداها اختصاص دهند! بعداً بخشی از آن را به بهائی های لامذهب دادند، مادران اعدام شدگان سال ۱۳۶۰ عده زیادی بودند که با قرارهای خودجوش جمعه ها صبح گرد هم می آمدند و هر روز بر تعدادشان افزوده می شد، خواهر من هم از جمله این مادران بود، دخترش منیژه معنوی پرست اول آبان سال ۱۳۶۰ اعدام شد، در این گردهمائی های جمعه صبح من همیشه همراه خواهرم بودم، این تجمع خودجوش و پرشمار کم کم شکل نیمه تشکیلاتی به خود گرفت و چون در منطقه ای به نام خاوران قرار داشت نام خاوران مناسبترین اسمی بود که به طور خود به خودی دهان به دهان چرخید و بدین سان بود که گورستان عظیمی به نام خاوران شهرتی جهانی یافت!